Miejsca, które trzeba zobaczyć przed śmiercią - Meteora

Przedstawiamy ciepłe i wzruszające historie o zwierzętach, które odnalazły swoje szczęście w ramionach nowych opiekunów. Te fotki to hołd dla wszystkich tych, którzy podjęli decyzję o adopcji ze schroniska, przynosząc radość i miłość do swojego domu. Każde zdjęcie opowiada nie tylko o zwierzętach, które znalazły drugą szansę w życiu, ale także o ludziach, którzy otworzyli swoje serca na potrzebujące dusze. Przygotujcie się na uśmiechy, czułość i chwile, które świadczą o mocy i magii adoptowania zwierząt.

Przed wami dzieje Henryka Sławika - osoby, która uratowała dziesięć razy więcej ludzi niż Oskar Schindler.

Meteora to jedno z tych miejsc, w których zatrzymał się czas. Zwane czasem "państwem klasztornym", sprawia wrażenie, jakby sama boska ręka wydarła je z ziemi i ciągnęła ku niebu. Jak powstało?

Legenda głosi, że św. Atanazy, założyciel Wielkiego Meteora (Megalo Meteoro), wzbił się w powietrze na skrzydłach orła i wybudował największy monastyr. Prawdą jest, że pierwszy klasztor wybudował właśnie on w roku 1336. W tym okresie Serbia toczyła wojny z Bizancjum i miejsce to stanowiło przez swoją niedostępność świetne schronienie.

Pierwsi mnisi pojawili się tutaj dużo wcześniej. Szukający samotności i izolacji od świata asceci przybywali tutaj już w IX w., zamieszkując okoliczne jaskinie i poświęcając całe dnie na gorliwą modlitwę.

Sama formacja skalna to dno prehistorycznego morza i koryto wpadającej do niego rzeki. Położona w środkowej Grecji na Równinie Tessalskiej, była formowana na przestrzeni 25 mln lat. Wysokość wzniesień sięga 550 m n.p.m. Same klify osiągają w niektórych miejscach ponad 350 metrów.

Wznoszenie budowli w takim miejscu wymagało nie lada wysiłku. Mozolne wciąganie budulca na linach sprawiało, że praca trwała niekiedy całymi latami. W czasie największego rozkwitu, przypadającego na okres panowania sułtana Sulejmana Wspaniałego (1520-1566), na skałach Meteorów funkcjonowało aż 21 monastyrów. W sumie wybudowano ich 24.

W kontekście samej budowy pojawia się jeszcze jedna legenda. Pewien mnich, zapytany przez podróżnika o to, jak często wymieniany jest sznur, którym został właśnie wciągnięty na górę, miał odpowiedzieć: "Gdy dobry Bóg każe mu się przerwać."

Z upływem czasu kryzys życia zakonnego i utrata majątków ziemskich (ogromne zyski klasztory czerpały z posiadłości w Tesalii, Wołoszczyźnie i Mołdawii) sprawiły, że klasztory zaczęły chylić się ku upadkowi. Obecnie tylko w sześciu z nich toczy się normalne życie monastyczne, z czego cztery są jedynie muzeami i zabytkami kultury narodowej.

Znajduje się tutaj również cała masa religijnych i kulturowych skarbów. W Klasztorze Wielkiego Meteora znajduje się ponad tysiąc różnych manuskryptów (najstarszy z 861 roku), bulle cesarzy, ewangeliarze, szaty i naczynia liturgiczne, kadzielnice, lampy oliwne czy krucyfiks, rzeźbiony 10 lat przez mnicha Daniela.

Urokliwe wąskie ścieżki, wydrążone w skale tunele i schody, bielące się ściany, czerwone dachy, odgłos dzwonków i drewnianych gongów, drewniane mostki i zapierające dech w piersiach widoki - to właśnie Meteory. Drugiego takiego miejsca na świecie nie znajdziecie.