Polak potrafi. Tak, potrafi wszystko. No jak można dojć do innego wniosku, patrząc na to, co się dzieje w polskiej stefie okupa... pardon, stabilizacyjnej w polskiej kolonii w Iraku? Nasi dzielni wojacy radzą sobie jakoś przy tym, co mają. Pozwolę sobie pokrótce omówić doskonałe, bo polskie, wyposażenie naszej brygady w Iraku.
1. Doskonała polska broń palna. Karabinki Beryl wz. 96 to doskonała broń do walki i (głównie) podwyższania sobie poziomu adrenaliny we krwi, ponieważ przełącznik trybu strzelania często odpada od broni. Dzięki temu żołnierz może przeżyć niezapomniane chwile podczas bitwy, gdy przełącznik oderwie mu się przy zabezpieczonej broni.Przemyslanego koloru czarne łoże straszliwie szybko nagrzewa się w irackim słońcu, więc bezużytecznym karabinkiem mozna rzucić w przeciwnika i go poparzyć; trochę większy problem stanowi to, iż żołnierzowi ciężko trzymać rozgrzną broń. Jeszcze lepsze są pistolety WIST, które, dzięki swej wspaniałej awaryjności, pomagają żołnierzom trenować rzuty - tylko do tego nadaje się ta broń.
2. Świetne polskie pojazdy. Żołnierze upiększają swe wspaniałe Honkery zdobytymi tu i uwdzie blachami stalowymi po to, by je zakamuflować, a nie, jak podają niektóre źródła, opancerzyć. Honkery są dostatecznie opancerzone; wytrzymują ciosy kamieni irackich typ 56. Testów z bronią palną nie rpzeprowadzono na wszelki wypadek, jednak jak twierdzi nasz wspaniały minister Szmajdziński, Honkery nawet są lepsze od amerykańskich Hummerów, gdyż szybciej można z nich wyskoczyć. W końcu, jak wiadomo, wyskakiwanie z całych i nieuszkodzonych pojazdów to narodowa rozrywka Polaków.
3. Doskonałe polskie mundury. Już pomijając fakt, iż w mundurach w kamuflażu Pantery Pustynnej mozna by się było w topić w tło tylko wtedy, gdyby tło miało taki sam wzór, to pierwsze wersje tych jakże boskich mundurów były za grube (a specjalną bieliznę wojacy sami mieli sobie kupić...). Dzięki temu nasi żołnierze moga wziąć prysznic w środku dnia - w polskich mundurkach można się ugotowac.
4. Nasz korpus ekspedycyjny jest wyposażony w doskonałe noktowizory, chyba z czasów późnego Gomułki. Baterie mają rozmiar małej walizeczki, a samuch noktowizoró jest kilkadzieścia na 2,5 tys. chłopa. W tej sytuacji dzielenie się z bliźnim nabiera zupełnie nowego znaczenia.
Podsumowując - podziwiajmy polskich Szwejków. Za to, że jakoś sobie radzą z tym, z czym ich wysłano do Iraku.
1. Doskonała polska broń palna. Karabinki Beryl wz. 96 to doskonała broń do walki i (głównie) podwyższania sobie poziomu adrenaliny we krwi, ponieważ przełącznik trybu strzelania często odpada od broni. Dzięki temu żołnierz może przeżyć niezapomniane chwile podczas bitwy, gdy przełącznik oderwie mu się przy zabezpieczonej broni.Przemyslanego koloru czarne łoże straszliwie szybko nagrzewa się w irackim słońcu, więc bezużytecznym karabinkiem mozna rzucić w przeciwnika i go poparzyć; trochę większy problem stanowi to, iż żołnierzowi ciężko trzymać rozgrzną broń. Jeszcze lepsze są pistolety WIST, które, dzięki swej wspaniałej awaryjności, pomagają żołnierzom trenować rzuty - tylko do tego nadaje się ta broń.
2. Świetne polskie pojazdy. Żołnierze upiększają swe wspaniałe Honkery zdobytymi tu i uwdzie blachami stalowymi po to, by je zakamuflować, a nie, jak podają niektóre źródła, opancerzyć. Honkery są dostatecznie opancerzone; wytrzymują ciosy kamieni irackich typ 56. Testów z bronią palną nie rpzeprowadzono na wszelki wypadek, jednak jak twierdzi nasz wspaniały minister Szmajdziński, Honkery nawet są lepsze od amerykańskich Hummerów, gdyż szybciej można z nich wyskoczyć. W końcu, jak wiadomo, wyskakiwanie z całych i nieuszkodzonych pojazdów to narodowa rozrywka Polaków.
3. Doskonałe polskie mundury. Już pomijając fakt, iż w mundurach w kamuflażu Pantery Pustynnej mozna by się było w topić w tło tylko wtedy, gdyby tło miało taki sam wzór, to pierwsze wersje tych jakże boskich mundurów były za grube (a specjalną bieliznę wojacy sami mieli sobie kupić...). Dzięki temu nasi żołnierze moga wziąć prysznic w środku dnia - w polskich mundurkach można się ugotowac.
4. Nasz korpus ekspedycyjny jest wyposażony w doskonałe noktowizory, chyba z czasów późnego Gomułki. Baterie mają rozmiar małej walizeczki, a samuch noktowizoró jest kilkadzieścia na 2,5 tys. chłopa. W tej sytuacji dzielenie się z bliźnim nabiera zupełnie nowego znaczenia.
Podsumowując - podziwiajmy polskich Szwejków. Za to, że jakoś sobie radzą z tym, z czym ich wysłano do Iraku.