Mój nieżyjący niestety znajomy, znakomity trener lekkoatletów wracał z obozu sportowego w towarzystwie podopiecznych pociągiem. Opowieść dotyczy czasów siermiężnej komuny, czasu ferii zimowych, więc starsi czytelnicy doskonale pamiętają wypchane po brzegi pociągi, zawalone podróżnymi korytarze łącznie z toaletami. Pech chciał, że gaździna poczęstowała gości pożegnalną kwaśnicą i jakimiś pierogami, która to mieszanka pokonała dystans jelitowy w rekordowym tempie. Chcąc nie chcąc trener rozpoczął wędrówkę w kierunku toalety unikając jakiś gwałtownych ruchów.
Zbliżył się już prawie na wyciągnięcie ręki do tej oazy wolności, kiedy to pociąg zwolnił i wreszcie stanął na opuszczonej stacyjce. Część pasażerów wyszła na peron wyprostować nogi a za nimi trener. Praworządny, bo jak wszystkim wiadomo korzystanie z toalety na postoju jest zabronione i komu jak komu ale wychowawcy nie wypadało łamać ostentacyjnie przepisów.
Słabe oświetlenie ledwie pozwalało na odnalezienie wzrokiem lokalnego szaleciku. Jest. Podły, przeraźliwie zimny i brudny kibel i tak wydał mu się przyjazny. Ulżył sobie lekko zgięty uważając, aby czegoś nie dotknąć. Rozważania czy kontynuować dalej tą czynność na ewentualny zapas przerwał mu gwizdek lokomotywy i wtórujący mu kierownika pociągu. Nic bardziej nie mogło go zmotywować do maksymalnej koordynacji ruchów. Jedna rączka, wyciera, druga pociąga za drut spłuczki. Trzecia zaraz zapnie spodnie. Plan piękny, ale ten stary przeklęty, peerelowski kibel zareagował z niespodziewaną mocą, ryknął i całą zawartość spłuczki wrzucił mu w opuszczone na kostkach spodnie!
Opowieść wśród kaskad śmiechu na tym się skończyła, pozostawiając zakończenie wodzom fantazji słuchaczy, więc i ja tak uczynię. Swoją droga ciekawy jestem waszych wersji zakończenia.

Opowieść o storczyku, który jeździł koleją?

Opuszczone spodnie na opuszczonej stacyjce. Fascynujace.

Dzięki podobnym przypadkom, w niektórych krajach jest dzień bez spodni.

Dwa słowa - śmierdzące spodnie.

ale przez łzy, bo kiedyś coś takiego właśnie mi się przydarzyło. W pewnym mieście w ówczesnym kieleckim

dzień bez spodni, prędzej bez srania- typuję KRLD, lub dzień srania- typuję Etiopię :
:empatyczna, ładniej Ci wychodzi comment wierszem
:tamquamleorugiens
taka przygoda to zawsze wstydliwy temat, to sztuka się przyznać i jeszcze tak sprzedać aby ocalić resztki honoru

W wojsku jak szło się do kibla, zdejmowało się pas, górę z munduru, szelki, spodnie, bg-esy i ledwo się usiadło, to od razu słychać było na korytarzu:
- Zbiórka na kompani za 30 sekund!
...i weź tu szybko się ubierz.

Dlatego w tamtym czasie nie było kobiet w wojsku i dzięki temu, teraz w życiu mogę sobie pozwolić nastawiać budzik o wiele później

:czujnyjakpiespotrojny

Też ładniej piszesz wierszem - ode mnie. I już nie merdaj tak tym ogonem w prawo i w lewo, bo Ci odpadnie, jak sraczka z dupy

Na budowie podczas popijawy kierownik wyszedł za potrzebą za róg baraku.Ściągnął spodnie i "robi".Dowcipny pracownik podłozył mu łopatę i jak tylko skończył zabrał.Ten po podtarciu patrzy nic nie ma.Ta panika w przeglądaniu spodni...

Co za gówno...