Czy po śmierci istoty, którą się kochało, z którą miało się silne przeżycia emocjonalne (np. zmarło nienarodzone dziecko) może odpierd*lić aż tak bardzo, że się miota, ma skłonności samobójcze, odmawia się jedzenia i ogólnie zachowuje się inaczej niż normalnie?

:robadlo, niestety można Polecam wizytę u psychiatry... Zapowiada się na ciężką postać depresji. Wygląda mi to nawet na depresję kliniczną Kuffa, świat jest popitolony

tak, właśnie czytałam na ten temat. , myśli samobójcze brak apetytu, niezdolność do dalszego współżycia w otoczeniu, amnezja psychiczna, nieufność i wycofywanie się z relacji z ludźmi,wyraźnie zmniejszone zainteresowanie ważnymi czynnościami życiowymi; poczucie odosobnienia i wyobcowania oraz wrażenie skróconej perspektywy,drażliwość, wybuchy złości, trudności w skupieniu uwagi, depresja, myśli samobójcze, poczucie bezsilności i beznadziejności, nadużywanie środków zmieniających nastrój, np. alkoholu i środków uspokajających; zaburzenia seksualne, zaburzenia łaknienia (bulimia, jadłowstręt). Takie reczy siędzieją, pogózmy się z tym, nie jesteśmy robotami, i to nie jest śmieszne

O tak, można można. Niektórzy leżą całymi dniami w łóżku, inni miotają się z kąta w kąt próbując znaleźć sobie jak najwięcej roboty, rożnie to bywa.

Trzeba mieć wielką chęć życia,żeby to znieść. Pomocą może być tylko rodzina i to najbliższa. Psychologia, psychiatria i prochy to tylko dodatki. Zmiana miejsca pobytu czasem się sprawdza. najważniejsza jest stała obecność zaufanej osoby i dużo :tuli

Gdy umiera bliski człowiek, naturalnym sposobem radzenia sobie z tą stratą staje się dla żyjących żałoba po nim. Śmierć dziecka jest wydarzeniem szczególnie bolesnym. Śmierć dziecka zawsze wiąże się z bólem i żalem. Jego utrata - w wyniku poronienia, śmierci okołoporodowej, narodzin martwego dziecka - domaga się psychologicznego "domknięcia". Tam, gdzie rozwiązaniem nie jest poród, tam rozwiązaniem staje się żałoba. To właśnie przeżycie żalu po stracie dziecka stwarza szansę odzyskania siły do życia. Psychodynamika przywiązania wskazuje, że cierpienia spowodowane śmiercią dziecka są naturalną, prawidłową konsekwencją tego doświadczenia. Brak wyrazów cierpienia i żalu wskazuje na działanie silnych mechanizmów obronnych: tłumienia uczuć, zaprzeczania, racjonalizacji itp. Uwolnione i ujawnione cierpienie po stracie dziecka jest naturalnym i normalnym procesem, a jego brak może sugerować występowanie zaburzeń, często głębokich szitowo kuffa, psujesz sobotę

No to nie do uratowania. Muszę czekać aż samo przejdzie. Skąd ja jaszczurce psychologa wezmę? A jak pójdę z nią do psychiatry to prędzej mnie gdzieś zamkną niż jej pomogą...

Chłopa nowego jej muszę znaleźć ale to nie takie proste...

:sliwaska gdzieś napisałem, że to o człowieka idzie???

Wybacz, że zepsułem Ci sobotę...
O jej...

TO nie jest śmieszne

Podobnie jak w przypadku choroby alkoholowej istnieje możliwość przeprowadzenia interwencji, bezpiecznie, chociaż nie bezboleśnie, konfrontującej z prawdziwym problemem śmierci dziecka. Taka interwencja wymaga znacznych kompetencji i dużej empatii a także rzetelnej wiedzy na temat medycznych aspektów aborcji, porodu, psychologii prenatalnej, rozwoju fizycznego dziecka od momentu poczęcia oraz psychicznych i medycznych następstw (aborcji też). Potrzebna jest znajomość komunikacji interpersonalnej i umiejętność udzielania psychicznego wsparcia, rozeznanie w istniejących obecnie możliwościach społecznej interwencji i pomocy. Cenna jest wiedza o możliwościach i sposobach przeprowadzania adopcji oraz o funkcjonujących obecnie grupach wsparcia.
JASZCZURKA? o Tyyyy.........miało być na poważnie

jak mogłeś :/ już myślałam, że popiszę się wiedzą na tematy ciąża a psychika głupi żart, foch

No bo poważnie się pytam. Zgadza się :pittu to nie jest śmieszne.
Miota się bidulka po całym terrarium. Miejsca sobie nie może znaleźć. Nie żre, śpi na wierzchu (w sensie, ze się nie zakopuje w te swoje podłoże) no ogólnie jest dziwna...

:sliwaska jaki żart? Czy gdzieś tu zażartowałem?

nawet zwierzęta odczuwają ból po stracie dziecka. kiedyś widziałam program, w którym małpa nosiła cały czas z sobą martwe ciałko swojego dziecka....

też coś
najpierw zeżarła potomstwo a teraz się w depresję bawi :>:>
po mojemu to chce się wyślizgać od odpowiedzialności :>:>

:]:]

potomstwa nie zeżarła. Nie wykluło się

pewnie z jajka wcześniej wyssała... (jakkolwiek by to nie zabrzmiało) :C:C:C

:]:]

Ufff...Bliska mojemu sercu kobieta była w takiej sytuacji, dlatego tak reaguję. Się pospieszyłem

:pittu i u mnie podobnie

Tak sobie myślę...

Psycholodzy dla zwierząt nie wzięli się z powietrza - było zapotrzebowanie. Gdyby nie mieli efektów, to pewnie zmieniliby robotę.

:purkus wzięli się z naiwności ludzkiej

Gdyby mi ktoś płacił powiedzmy 300 pln za to, że posiedzę godzinę z jego żółwiem w ramach sesji terapeutycznej to myślisz, że bym się nie zgodził?

Eeem, obawiam się że wizyta u takiego pana/pani nie polega na umiejscowieniu zwierza na kozetce/fotelu i posiedzeniu sobie przy nim.


Mam wrażenie, że w Polsce do pewnego momentu psychologowie w ogóle byli trochę lekceważeni.
Znam przypadek z przed lat, kiedy 'pani dochtor' z przychodni pracowniczej próbowała leczyć depresję u faceta.
Nie widziała potrzeby skierowania go do psychologa. Doświadczenie życiowe + farmakologia są dobre na wszystko .
Gdyby nie interwencja bliskich, pani zaleczyła by gościa na śmierć (prawdopodobnie)

Ale ja się nie znam, ja spaczony jestem.

jaszczurka u psychologa

:robadlo ... za całokształt

Ja coś tak czułem, że :robadlo robi wkrętę

wdowa po dwufiutowej jaszczurce ?

Jaki wkręt? Ja tu się poważnie niepokoję ...

:ecomitam właśnie ta.

:robadlo ... może Twojego jaszczura spikniemy z moim królikiem ? Flaszkę się im postawi ... może się jakoś dogadają

Eeee flaszkę to lepiej sami wypijmy.
Alkohol+zwierzę=pożar czy jakoś tak

jesteś zuem :robadlo