Ostatnio los zaczął nam sprzyjać...



Fajnie jest czasem wygrać z MG na argumenty, nie należy jednak zapominać, że to on kieruje Wszechświatem.



RPG polega na wspólnym tworzeniu historii, która stara się naśladować bohaterską sagę. Bezsensowna śmierć postaci, bez odpowiedniej dawki dramatyzmu, jest stratą czasu. Grający często korzystają z zasady: jeśli śmierć postaci jest nieunikniona (albo nawet już nastąpiła) postać ma 'licencję' na wypowiedzenie ostatnich słów. Nie mogą one istotnie wpłynąć na grę, ale pomagają tworzyć moment dramatu, tajemnicy lub misterium, współdzielone doświadczenie grupy.



Jednym z naprawdę trudnych części kampanii jest wyjaśnienie nagłego pojawienia się nowej postaci w połowie przygody, kiedy jest ona potrzebna ze względu na śmierć poprzedniej postaci gracza, któremu teraz trzeba znaleźć nowe zajęcie.
Jest to szczególnie problematyczne zwłaszcza, gdy akcja toczy się w zamkniętych środowiskach lub w miejscach, gdzie szansa na napotkanie kogoś, kto nie ma wrogich zamiarów jest ekstremalnie mała - np. w głębokich lochach.
W takich przypadkach warto mieć pod ręką paru NPC, kręcących się w pobliżu, których może przejąć taki gracz - przynajmniej do czasu, kiedy pojawienie się nowej postaci będzie bardziej możliwe z punktu widzenia logiki przygody.



Pete ma rację. Jeśli w przygodzie pojawia się MacGuffina, gwarantowane, że będzie można go zniszczyć przez co najmniej wrzucenie w ogień wulkanu, z którego został wykuty lub coś zbliżenie heroicznego.
Co gwarantuje też, że gracze w jakiś sposób zdołają zdobyć lawoodporny pojemnik i okaże się że akurat noszą trochę tej lawy przy sobie - ot, tak na wszelki wypadek.



Oczywiście, przekazanie graczowi już ukształtowanego NPC ma też swoje ciemne strony. To może być jak kompletny przeszczep osobowości. Jeśli masz szczęście.
Jeśli masz pecha, to kompletny przeszczep zarówno historii postaci, jak i historii kampanii.



Źródło: Darths & Droids

Archiwum komiksu