Ostatnio ktoś wpadł w paranoje...




Oczywiście, kiedy ustawiasz pułapkę dla graczy, musisz dać im jakąś szansę na jej wykrycie, rozbrojenie albo uniknięcie w inny sposób. Albo przynajmniej niech wygląda na taką, której dało by się uniknąć.
Wiele systemów określa, że ponieważ postać nie powinna wiedzieć, że gdzieś znajduje się pułapka zanim nie zdoła jej wykryć lub w nią wpadnie MG powinien wykonać rzut w sekrecie, nie ujawniając graczowi wyniku. Z pozoru dlatego, że usłyszenie Niczego nie znalazłeś ma dwa zupełnie różne znaczenia w zależności od tego, czy wyrzuciło się wysoki czy niski wynik podczas testu na Wykrycie Pułapek.
Prawdziwy powód jest taki, że MG może zignorować wynik rzutu i oświadczyć, że gracze wpadli w pułapkę, nawet jeśli rzucili naprawdę dobrze.



Każda drużyna powinna mieć kogoś, kto jest w czymś szczególnie dobry. Może to być ukrywanie się, zwinność, moc uzdrawiania, wiedza techniczna lub pozycja społeczne cokolwiek innego niż walka.
Oczywiście, wtedy można sprawić żeby cała drużyna w pewnym momencie musiała polegać wyłącznie na obronie tej postaci.



Pierwsze spotkanie z głównym złym powinno być pamiętnym wydarzeniem.
Aby to osiągnąć, potrzebne są pewne przygotowania. Niech jego imię pojawi się gdzieś na długo zanim gracze choćby pomyślą, że mogą go spotkać. Niech gracze usłyszą opowieści o jego strasznych czynach. Niech poznają makabryczne skutki jego działalności. Niech spotykają jego niskie rangą sługi, realizujące części tego, co wydaje się być jakimś tajnym planem. Niech powoli zdają sobie sprawę jak straszliwy jest ten plan i jak są bezsilni, próbując go powstrzymać.
Kiedy wreszcie spotkają geniusza zbrodni, niech odbędzie się to na jego warunkach. Niech gracze będą bezradni i mogą tylko słuchać i być może, mówić.
Wtedy niech złoczyńca powie coś zupełnie nieoczekiwanego, co zupełnie zmąci graczom w głowach. Nie jest tak ważne co, to może być niemal cokolwiek. Ważne jak: niech to będzie dramatyczne i niespodziewane.



Źródło: Darths & Droids

Archiwum komiksu