Jako, że czeka mnie dziś jeszcze spotkanie z moimi znajomymi, przypamniała mi się ich wspólna historia. Czasy zamierzchłe, mieliśmy wtedy cudowne 25 lat.

On mieszkał w Trójmieście od zawsze. Ona przyjezdna z wschodnich rubieży co jakiś czas. Był to juz trzeci miesiąc znajomości,więc hormony mnożyły się u nich na potęgę. Choć wciąż byli "tylko dobrymi znajomymi". Umówili konkretny dzień spotkania. Ona przyjeżdża, powitanie, mizianie, przytulanie. Ona zabiera onego do pizzerii. Popularnej w nadmorskim kurorcie. Zasiadją przy stoliku, zamawiają, do tego wino (on, bo ona odmawia) i sok. Kelner zapala świeczki. Światło jest przyćmione, z głośników sączy się nastrojowa muzyka. On opowiada o poszukiwaniu lokum, ona o pracy w sklepie.

W pewnym momencie ona mówi:
- Mam dla ciebie prezent.
On uradowany. Ona podaje mu takie coś, wąskie, podłużne, z jednym okienkiem mniejszym a drugim większym.
On lekko zaskoczony, bo nie poznał:
- No i?
- Dwa paski, Kochanie...
- No widzę. I co z tego, że dwa paski?

Od momentu, kiedy usłyszałem tę historię, jestem bardzo czujny, gdy kobieta proponuje mi wyjście do pizzerii.
Z drugiej strony, jestem dziś ojcem chrzestnym całkiem rezolutnej dziewczynki.

Hmm, ciekawe, czy koledze było wtedy do śmiechu

pizza... a kysz
szacuneczek

Dobra... to która chce na picę (kurna, jak to się pisze ?) iść ?

trzy razy musiałam przeczytać zanim załapałam chyba już zblondyniałam do reszty

kuffa jakie to romantyczne

romantyczne w ch*j

ee, ja chyba nadal nie czaję

bo to taka niszowa opowieść, albo się ją przeżywa samemu, albo żadne skarby nie chce się jej przeżywać

hehee.. no właśnie mnie w opowieści zastanawiało, czemu ona wina odmówiła..

fajne

:morgana, jeśli to jest TO Banbury, to to całkiem miłe miasteczko muszę kiedyś jeszcze tam się wybrać